Badania
PRZEGLĄD OPUBLIKOWANYCH BADAŃ.
W badaniu klinicznym, w Puerto Rico, 2601 uczniów losowo przydzielono do dwóch grup. 11 Jeden ekspert oceniał próchnice w uzębieniu stałym na początku badania i po dwóch i trzech latach obserwacji przy użyciu sztucznego światła , lustra i zdjęć rentgenowskich. Po podstawowych badaniach klasy zostały losowo przydzielone do grup nie otrzymujących gumy lub otrzymujących gumę do żucia bez cukru(Orbit Extra, Wrigley) z sorbitolem (40–60%), mannitol (4–15%) i aspartamem (<0,6%) jako substancjami słodzącymi. Dzieci zostały poinstruowane aby żuć gumę trzy razy dziennie przez 20 minut. Zmiany w indeksie DMF oceniano z uwzględnieniem wieku, płci, i oceny stanu wyjściowego (DMF) i stanu bazowego ze względu na ryzyko, w szkole, leczenie w klasie, oraz leczenie w szkole. Średnia wieku wynosiła 11,65 lat w grupie kontrolnej i 11,72 lat w grupie leczonej. Różnica w grupie dzieci żujących gumę wynosiła 6,4 proc mniej niż w grupie kontrolnej. Różnice te były istotne statystycznie. Możliwe jest jednak, że wyniki te są niedokładne, ponieważ nie można stwierdzić, jak często dzieci w grupie, która nie dostawała gumy do żucia rzeczywiście żuły gumę bez lub z sacharoza poza szkołą. Jest możliwe, że używały one gumę do żucia poza szkołą zmieniając tym samym ryzyko rozwoju próchnicy.
W badaniu w systemie VA, pacjenci zostali włączeni podwójnie zaślepione losowe badania kliniczne w ramach standardowych wizyt w klinice.12 Wszyscy hospitalizowani pacjenci z odsłoniętymi powierzchniami korzeni zostali zaproszeni do udziału w postępowaniu. Stu osiemdziesięciu ośmiu wyraziło zgodę na udział i było systematycznie przypisanych do grup ksylitolu lub sorbitolu, a następnie leczonych przez 1,8 lat. Było 40 osób w każdej z grup interwencyjnych i 105 w grupie nie uczestniczącej. Pośród 2632 osób żujących gumę z sorbitolem było 36 przypadków próchnicy, a pośród 2349 osób zujacych gumę z ksylitolem było 6 przypadków z próchnica po tym okresie, zatem ryzyko względne przy porównaniu obu rodzajów gumy wynosiło 0,19 (0.06,0.62) (p = 0,0065), co wskazuje na znaczne zmniejszenie zmian próchnicowych na odsłonięte powierzchnie korzeni wśród tych, którzy żuli gumę z ksylitolem. Dostosowanie związane z wiekiem, płcią, liczba próchnicowy powierzchni korzeni na początku badania, lub bez próchnicy powierzchni korzeni na początku badania, nie zmieniło znacząco tych wyników. Dane nie były analizowane w porównaniu z osobami które by nie uczestniczyły w badaniu, ponieważ autorzy wierzyli że taka analiza jest “nieuzasadnione”.
W podwójnie zaślepionych badaniach kohortowych w Belize, 1277 uczniów (średnio wieku 10.2 lata) zostały losowo przydzielone (przez szkołę) do dziewięciu grup: cztery grupy z ksylitolem (4.3–9.0g/dzień); dwie grupy z ksylitolem i sorbitolem (8.0–9.7g/dzień) jedna grupa z sacharoza 9.0g/dzień, jedna grupa z sorbitolem (9.0g/dzień) oraz jedna grupa z sacharoza.13 Wszyscy uczestnicy byli uczniami czwartej klasy uczęszczający do 19 szkół publicznych. Gumy wykorzystywane w badaniu zostały zapakowane w puste opakowania aby zapewnić, że uczniowie nie wiedzieli jaki rodzaj gumy używali. Podczas każdego z około 200 dni szkolnych na rok były pięciominutowe okresy użytkowania gumy pod nadzorem nauczyciela z zegarkiem. Ustne i pisemne instrukcje zostały przekazane uczniom na okres wakacji szkolnych.
Jako wynik oceniano początek zmian próchnicowych na zębach lub ich zatrzymanie. W sumie czterech specjalistów dentystów oceniało przeprowadzone badania w oparciu o kryteria WHO dla wykrywania próchnicy na okres 16, 28, 40 miesięcy. Zmiany próchnicowe odnotowywano w przypadku nieciągłości fizycznej i miękkość szkliwa albo gdy były one widoczne w dołkach na gładkich powierzchniach. Nie wykorzystano zdjęć rentgenowskich dla oceny częstości występowania próchnicy szkliwa i próchnica szkliwa oceniana była tylko jako D0. Całkowita strata w obserwowanych przypadkach wynosiła 32 procent z nierównomiernym rozłożeniem pomiędzy grupami. Największy spadek próchnicy zanotowano w grupie z ksylitolem, który był znaczące w porównaniu z grupami sorbitolu lub sacharozy. Względne ryzyko próchnicy dostosowano do wieku, płci, DMF i powierzchni na początku badania. Najbardziej znaczący spadek próchnicy obserwowano w grupie przypisanej do najwyższej koncentracji ksylitolu (RR = 0,27) (0,20, 0,36). Ochronne działanie ksylitolu wzrastało wraz ze wzrostem ksylitolu w kompozycji. W grupie przypisanej do gumy z sacharoza zauważono niewielki wzrost częstości występowania próchnicy (RR = 1,20) (0.96–1.49), który nie był tu statystycznie istotny. Sorbitol spowodował spadek występowania próchnicy w sposób znaczący (RR = 0,74) (0.60–0.92), podobnie jak w grupie sorbitol / ksylitol.
Inne badanie w Belize oceniało wpływ ksylitolu i sorbitolu w gumach do żucia na próchnicę zębów mlecznych u dzieci sześcioletnich. Tego typu badania wykazały mniejsza próchnice u osób, które żuły gumę z ksylitolem lub sorbitolem w porównaniu do grupy dzieci, które nie zostały przypisane do grupy żucia gumy, z odpowiednio raportowanym ryzykiem na poziomie 0,35 (0,21 -. 59) i 0.44 (.30 -. 63) . 14 Dane dwóch badań kohortowych w Belize były oceniane w celu ustalenia wpływu ksylitolu na ponowne utwardzenie szkliwa lub brak postępu w zmianach próchnicowych.15 Proces ponownego utwardzenia szkliwa zbadany został przez zaślepionych ekspertów i przy użyciu włókien optycznych za pomocą tych samych kryteriów, co w oryginalnych badaniach. Nie używano zdjęć rentgenowskich. Liczba zmian, które przechodziły od D3 do D0 lub D4 do D0 była rejestrowana dla każdej z dziewięciu grup.
Wstrzymanie lub brak progresji próchnicy obserwowane było częściej u osób używających gumę z ksylitolem. Grupa z najwyższym procentem ksylitolu wykazywała najwyższy wskaźnik procentowy wstrzymania zmian próchnicowych (27%), w porównaniu z grupą bez gumy (9%) lub grupa z sorbitolem (7%) (p <0,05). Pięcioletnie dalsze badania wpływu cukierków i gum z ksylitolem przeprowadzono u 740 10 lat-latków w 12 szkołach, w czterech miastach w Estonii.16 Cukierki używane były przez dwa lata, a guma przez lat trzy. Dwóch lekarzy przeprowadzało zaślepione badania w lokalnym szkolnym gabinecie dentystycznym z lustrem i badań przy użyciu kryteriów WHO. Po trzech latach 75 procent pierwotnej grupy zostało ponownie przebadanych. Obie grupy stosujące ksylitol miały znacznie ograniczona próchnicę w porównaniu z grupa kontrolną. Średni wynik DMF po trzech latach, dostosowany do wieku, płci, badającego i danych wyjściowych DMF był: 4.42 (+4.36) w grupie kontrolnej, 1.87 (+2.55) w grupie gumy do żucia i 2.77 (+3.05) i 1,72 (+ 2,04) w obu grupach cukierków. Ogólne obniżenie poziomu próchnicy w stosunku do grupy kontrolnej wyniosło 53,5 procent w grupie gum do żucia i 33–59 procent w obu grupach cukierków. Wyniki te były istotne statystycznie (p <0,005).
Projekt demonstracyjny na Madagaskarze, w których uczniowie zostali losowo przydzieleni do grup z guma z poliolem lub grupy kontrolnej objęło dzieci w klasach od pierwszej do czwartej w sześciu szkołach. 17 Wszystkie dzieci otrzymały w szkołach programy edukacji zdrowotnej jamy ustnej, które obejmowały codziennie nadzorowane mycie zębów. Badana grupa otrzymała również gumę do żucia zawierającą 55,5 proc sorbitolu, 4,3 procent ksylitolu i 2,3 procent mocznika (karbamidu), która otrzymywali 3–5 razy dziennie. Przeprowadzono badania dentystyczne przez trzech dobranych dentystów na początku badania i po trzech latach obserwacji przy użyciu standardowego badania, lustra do ust i światła dziennego. Po trzech latach obserwacji ocena ogólna DMF nie różniła się istotnie między żadna z badanych grup. Stwierdzono jedynie istotne statystycznie zmniejszenie próchnicy u dzieci w pierwszej klasie w grupie z ksylitolem. Warto zauważyć, że ustalenia były inne niż inne badania cytowane w tym przeglądzie. Codziennie nadzorowane szczotkowanie zębów sprawiało, że wszystkie dzieci mogły charakteryzować się bardziej podobnym stanem higieny jamy ustnej zmniejszając w ten sposób poziom wykrycia różnicy w próchnicy. Omawiane badania oceniały stosowanie gumy do żucia lub cukierków z substytutami cukrów w celu zmniejszenia poziomu próchnicy. W jednym z badań oceniano hamowanie próchnicy pod wpływem ksylitolu w środkach do czyszczenia zębów.18 Badanie to zostało przeprowadzone w Kostaryce z początkiem 1987 roku z 2.630 dzieci w wieku od ośmiu do dziesięciu lat. Przeszkolony dentysta przeprowadzał ocenę kliniczna u wszystkich dzieci w trzech punktach czasowych w ciągu całego badania. Dzieci zostały podzielone na dwie grupy, 10,243 proc NaF / krzemionkowy środek do czyszczenia zębów lub środek do czyszczenia czyszczenia zębów zawierający 0,243 procent NaF / krzemionka plus 10 procent ksylitolu, i podziałem ze względu na wiek i płeć. Zęby szczotkowane były dwa razy na dobę podczas badan, w tym raz w szkole i raz w domu w trakcie dni roboczych oraz dwa razy w domy w trakcie weekendów.
DFS pierwotnych zmian wynosiła 3,3 w grupie kontrolnej środka do czyszczenia zębów i 3,1 w grupie środka do czyszczenia zębów zawierającego ksylitol, co reprezentowało 9.1percent różnic w zmianach pierwotnych próchnicy(p <0,01). Po trzech latach straty w grupie obserwacyjnej wyniosły 36 procent i były zgodne w obu grupach. Średnie zmiany wartości początkowej DFS wyniosły 5.7 w grupy kontrolnej i 5,0 w grupie badanej (p <0,001).
Długoterminowe skutki
Długoterminowe skutki żucia gumy bez cukru odnotowano w jednym badaniu, w którym dzieci zostały ponownie zbadane po pięciu latach od zakończenia dwuletnich badań z guma do żucia. Dokonano porównań między sorbitolem, ksylitolem i osobami nie żującymi gumy do żucia. Guma z sorbitolem nie miała znaczącego długotrwałego wpływu na redukcję próchnicy. Gumy z ksylitolem i ksylitolem / sorbitolem wykazały długoterminowe ograniczenie próchnicy odpowiednio w stosunku ryzyka 0,41 (0.23,0.75) i 0,56 (0,36, 0,89). Ochronne działanie ksylitolu zależy od wzrostu zębów. Zęby które wyrosły po roku lub dwóch latach używania ksylitolu wykazywały największą redukcje próchnicy (93% i 88%) .19
Profil chemiczny ksylitolu; terminologia
Ksylitol jest naturalnym alkoholem cukru typu pentitol, tj. cząsteczka ksylitolu składa się z pięciu atomów węgla i pięciu grup hydroksylowych (rys. 1). W związku z tym, ksylitol można nazwać pentitolem. Ksylitol należy do polialkoholi (alkoholi wielowodorotlenowych), które nie są ściśle rzecz biorąc cukrami, które tradycyjnie zawieraja niektóre weglowodanowe odzywcze substancje słodzące (sacharoza, cukier kukurydziany, syrop kukurydziany, cukier inwertowany, D-fruktozy, D-glukozy, itp., w niektórych pracach termin “cukier” jest wspólnie używany w odniesieniu do mono-i disacharydow). Jednak uzasadnienie włączenia polioli do cukrow wynika z ich biochemicznej relacji; poliole są zbudowane z, i mogą być zamieniane na cukry (np. aldozy i ketozy). Niektóre encyklopedie określają cukry jako substancje krystaliczne, węglowodany słodkie. Alkohole cukrów w ten sposób podchodzą pod te kategorie.
Aby w pełni zrozumieć wpływ dentystycznych ksylitolu, ważnym jest, aby zapoznać się z różnicami strukturalnymi między różnymi poliolami (3). Sorbitol jest innym alkoholem cukru, heksitol typu poliolu, ze względu na 6-węglowe struktury. Z tego tez powodu sorbitol może wspierać rozwój próchnicy Streptococcus mutans i innuch bakterii w ustach, które normalnie nie są w stanie wykorzystać ksylitolu do wzrostu. Ze względu na ewolucje, organizmy powodujące próchnice preferują struktury 6-węglowe (opartego na heksozach) , takie jak D-glukozy, jako źródła energii. Dlatego ważnym jest, aby uznać nieuniknione różnice biochemiczne pomiędzy ksylitolem (pentitol i pentozowo pochodnych) oraz sorbitolem (heksitol i pochodne heksozy ), a także uświadomic sobie definicje nomenklatury związane z opisanym powyżej substancjami.
Mimo istnienia pewnych różnic pomiędzy poszczególnymi alkoholami cukrowymi, ksylitol i większość innych polioli również pokazuje wspólnie ciekawe cechy dentystyczne: Mogą one budować pewnego rodzaju kompleksy z wapniem i niektórymi innymi kationami wielowartościowymi. Kompleks Ca-ksylitol może być obecny na przykład w jamie ustnej i jelitach. Takie kompleksy mogą przyczyniać się do re-mineralizacji demineralizowanej próchnicy szkliwa i zmian zębiny , obserwowano to u pacjentów, którzy zwykle zażywają ksylitol. W jelitach, takie kompleksy mogą ułatwić wchłanianie wapnia przez ścianę jelita, ten efekt jak sugerowano, odgrywa rolę w związana z zapobieganiem osteoporozie u zwierząt doświadczalnych przez ksylitol(4). Z punktu widzenia dentysty, rola ksylitol (i niektórych innych alkoholi wielowodorotlenowych) jako stabilizatorów ślinowych jonów wapnia i fosforanów może być ważna. Jest możliwym, że ksylitol stabilizuje system fosforanów wapnia obecny w ślinie w ten sam sposób jak niektóre peptydy śliny (np. stateryna) (5).
Ksylitol jest około dwa razy słodszy od sorbitolu. Jeśli jest spożywany w postaci krystalicznej lub stałej (takiej jak guma do żucia), ksylitol daje przyjemny chłód i odczucie świeżości ze względu na wysokie endotermiczne ciepło roztworu. Kaloryczność ksylitolu jest w przybliżeniu taka sama jak ta „cukru”, w praktyce jednak ksylitol, gdy jest spożywany w ramach diety mieszanej dostarcza trochę mniej kalorii niż cukier.
Funkcje metaboliczne ksylitolu
Dla zrozumienia ustnego bezpieczeństwa ksylitolu, trzeba krótko opisać metabolizm węglowodanów u człowieka. Ksylitol to naturalny produkt pośredni, który regularnie występuje w metabolizmie glukozy człowieka i innych zwierząt, a także w metabolizmie wielu roślin i mikroorganizmów. W wyniku łatwości, z jaką jest przekształcany w metabolizmie, ksylitol ma niskie stężenie w stanie stacjonarnym w krwi ludzkiej. U człowieka normalny poziom ksylitolu we krwi waha się między 0,03 i 0,06 mg na 100 ml. Ksylitol wydalany jest z w ilości około 0,3 mg na godzinę, zazwyczaj nie ma istotnej różnicy w tym sensie u osób zdrowych oraz osób z cukrzycą.
U człowieka, spożywany ksylitol i sorbitol są wchłaniane przez ściany jelita w prawie w tym samym tempie, a znacznie wolniej niż D-glukozy i D-fruktozy. Oba poliole są wchłaniane biernie. U większości zdrowych osób adaptacyjny wzrost poziomu aktywności enzymu (niespecyficznego poliolu dehydrogenazy) znacznie zwiększa szybkość wchłaniania ksylitolu w ciągu kilku dni. Tak nie jest z sorbitolem. U osób nieprzyzwyczajonych ksylitol w dawkach około 0,5 g na kg masy ciała może spowodować przemijające wolne stolce (biegunka osmotyczna). Ksylitol jest powoli wchłaniany z przewodu pokarmowego ze względu na brak w błonie śluzowej jelit specjalnego systemu transportu ksylitol. W związku z tym jedna trzecią spożytego ksylitolu (przy dużych pojedynczych dawkach) jest wchłaniana, a następnie wprowadzana w system metaboliczny wątroby. Pozostałe dwie trzecie spożycia ksylitolu dotrze do dystalnej części przewodu pokarmowego, gdzie ksylitol zostanie rozbity przez bakterie przewodu pokarmowego. Produktami końcowymi są głównie krótko-łańcuchowe kwasy tłuszczowe, z których większość jest zwykle wchłaniane i wykorzystywana przez organizm. Przy bardzo niewielkich ilościach ksylitolu (jak w jednym kawałku gumy do żucia), możliwym jest, że proporcjonalnie większe ilości są bezpośrednio wchłaniane.
Po odpowiedniej adaptacji ksylitol był podawany ludziom w ilościach 200 g dziennie i wyższych bez wystąpienia biegunki. W praktyce powinno się podawać nie więcej niż 50–70 g dziennie, rozłożone równomiernie w ciągu dnia. Skuteczne dentystycznie ilości mogą się różnić od około 1 do 20 g dziennie, najlepiej od 6 do 12 g. Ze względu na powolne wchłanianie ksylitolu jest on czasem określany jako „glukozy z opóźnieniem”, właściwość która może być korzystna w pewnych sytuacjach klinicznych. Przedwcześnie urodzone niemowlęta posiadają pełną zdolność do metabolizowania ksylitolu.
Ksylitol dostarcza dużych ilości glikogenu w wątrobie, przede wszystkim D-glukozy. Ksylitol jest utleniany do dwutlenku węgla i wody w trakcie normalnego, fizjologicznego podziału węglowodanów. Około 85% metabolizmu ksylitolu w organizmie odbywa się w wątrobie. Około 10% jest metabolizowanych w nerkach, a mała reszta jest wykorzystane przez komórki krwi, kory, nadnerczy, płuc, jąder, mózgu, tkance tłuszczowej, itp. Dane te są podobne, niezależnie od sposobu podawania, tj. czy doustnej lub dożylnej. Jest mała różnica między endogennym (“naturalny”) ksylitolem i to, co jest dostarczane z zewnątrz, na przykład, gdy dieta zawierające ksylitol jest konsumowana. Endogenny ksylitol jest fizjologicznym półproduktem z D-ksylulozy i L-Ksyluzozy (są to keto-cukry odpowiadające ksylitolowi). Reakcja ta odbywa się w mitochondriach poprzez katalizowanie przez enzymy, które są specyficzne dla ksylitolu. Natomiast egzogenny (spożyty) ksylitol jest wolno wchłaniany, a ostatecznie wchodzi na portal do wątroby, gdzie podlega dehydrogenazie w cytoplazmie komórek wątroby przez ww niespecyficzne enzymy dehydrogenazy poliolu, które mogą również działać na sorbitol. Enzym ten jest kluczowym enzymem w metabolizmie ksylitolu i tempo jego metabolizmu zależy głównie od niego. W chwili gdy ksylitol jest podawany przez kilka dni, zachodzi dostosowanie: stężenie enzymu zwiększa się tak więc potencjał metaboliczny danej osoby, która jest przyzwyczajona do ksylitolu, jest znacznie zwiększony.
Ponieważ ksylitol występuje naturalnie w roślinach rolnych i leśnych, wystepujerowniez w różnego rodzaju produktach spożywczych wykorzystywanych przez człowieka. Dietetyczne źródła, które zawierają stosunkowo duże ilości ksylitolu to śliwki, maliny, kalafior (0,3 do 0,9 g na 100 g suchej masy, ilości różni się w zależności od pory roku i również od poszczególnych odmian roślin). Obecność wolnego ksylitol w żywności wskazuje, że człowiek i niektóre zwierzęta domowe spożywają ksylitol w całym okresie swojego rozwoju. U ludzi, stosunkowo duże ilości ksylitolu (mianowicie od 5 do 15 g / dzień) powstaje jako produkt metabolizmu pośredniego węglowodanów. Podsumowując, ksylitol, D-fruktoza i sorbitol są zamieniane na D-glukozę i różnych metabolity D-glukozy w pośrednich etapach metabolizmu, a tym samym wprowadzane do głównego nurtu metabolizm węglowodanów i albo przechowywane w postaci glikogenu, utleniane do dwutlenku węgla i wody, lub wykorzystane jako materiał budowlany do biosyntezy substancji takich jak tłuszcze. Ze względu na powolne wchłanianie, potencjał metaboliczny nie jest przekroczony, gdy ksylitol jest podawany doustnie.
Korzystanie z ksylitolu jako substytutu cukru ma następujące zalety fizjologiczne:
(A) Ksylitol ma przyjemny smak i słodycz, które jest równoważny sacharozie.
(B) Przy prawidłowym dozowaniu ksylitolu, tolerancji na te węglowodany zwiększa się.
© małe dawki ksylitolu stabilizują sytuacje przy niestabilnym metabolizmie cukrzycy.
(D) Ksylitol ma antyketogeniczne właściwości.
(E) Ksylitol jest nie- i anty – kariogeniczny.
Ustne i metaboliczne bezpieczeństwo ksylitolu
Badania u ludzi i gryzoni wykazały, że ksylitol, jeśli jest odpowiednio doustnie podawany z czasem na adaptacje, jest dobrze tolerowane i bezpieczne do poziomu co najmniej 90 g / dzień, bez subiektywne i obiektywne niekorzystnych wniosków. Nieco mniej insuliny jest uwalniane do krwi w czasie podawania ksylitolu niż podczas podawania glukozy. Ustne i metaboliczne bezpieczeństwo ksylitol zostało oceniona przez różne międzynarodowe i krajowe organy regulacyjne. Na przykład w 1983 roku Wspólny Komitet Ekspertów ds. Dodatków do Żywności (JEFCA) dwóch agencji Organizacji Narodów Zjednoczonych (FAO i WHO) przyznała „Aceptable Daily Intake”(Ilość do spożycia)(ADI) dla ksylitolu jako nieokreślone. Oznacza to, że nie ma specjalnych ograniczeń spożycia dla ksylitolu. Szczegółowo JECFA zaleca:
(A) nieograniczone bezpieczeństwo ADI dla ksylitolu. Tego typu specyfikacji odzwierciedla najbezpieczniejsze kategorie dla dodatków żywności. Specyfikacja jest porównywalna do sorbitolu.
(B) Brak dodatkowych zalecanych badań toksykologicznych.
Pośród licznych pozytywnych ocen dla zdrowia ksylitolu należy wymienić raport FASEB z roku 1986. FASEB (Federacja Amerykańskich Towarzystw Biologii Eksperymentalnej) sprawozdania są oparte na kompleksowych przeglądach literatury i opinii naukowych doświadczalnych badaczy pracujących w odpowiednich dziedzinach medycyny i biologii. W 1986 r. panel ekspertów FASEB zakończył sprawozdanie na temat aspektów zdrowotnych alkoholi cukru i laktozy. Na podstawie kompleksowego zbioru informacji naukowej, sprawozdania FASEB stwierdziło, że:
(A) w zakresie bezpieczeństwa nie należy spodziewać się zagrożeń bezpieczeństwa poprzez stosowanie ksylitolu u ludzi, i że
(B) Ksylitol wydaje się mieć taki sam profil bezpieczeństwa, jak inne alkohole cukrowe, takie jak D-sorbitol i mannitol. Jako kolejny dowód bezpieczeństwa metabolicznego ksylitolu, należy wymienić tradycyjne wykorzystanie ksylitolu jako źródła energii w terapii infuzji (żywienie pozajelitowe, Tabela I). Zwłaszcza niemieccy i japońscy lekarze z powodzeniem wykorzystywali ksylitol, w połączeniu z innymi węglowodanami i aminokwasami, w tym celu. Praktyka ta jest oparta, między innymi na braku uczestnictwa insuliny w początkowym wykorzystywaniu przez komórki ludzkie z ksylitolu, oraz zdolność do wykorzystania przez ksylitol kilku metabolicznych “wejść” do wątroby, w porównaniu na przykład z sorbitolem, który biochemicznie mówiąc ma tylko jeden “punkt wejścia” do "metabolizmu”. Ksylitol od dawna stosowano jako słodzik w diecie cukrzycowej, u chorych na cukrzycę stwierdzono że zużycie do 70 g ksylitolu dziennie nie daje żadnych skutków ubocznych. Jak opisano poniżej, poziomy te znacznie przekraczają zalecane dla celów dentystycznych. Publiczna ocena ksylitolu dla zdrowia została szczegółowo oceniona gdzie indziej (6).
Jak już wspomniano powyżej, należy zrobić wyraźną różnicę pomiędzy ustnym (do-jelitowym) i pozajelitowym podaniem ksylitolu. Chociaż badania metabolizmu wskazują, że możliwości ludzkiego ciała do metabolizmu ksylitolu są znaczne, spożycie doustne ksylitolu nigdy nie doprowadzi do poziomu ksylitolu we krwi, który byłby zbyt wysoki. Wynika to z powolnego wchłaniania ksylitolu przez ścianę jelita. Oznacza to, że zbyt duże dawki doustne mogą powodować przemijające biegunki osmotyczne. Działanie przeczyszczające dużych pojedynczych dawek ksylitolu jest rzeczywiście jedynym negatywnym skutkiem wykazanym w badaniach dotyczących podania ksylitolu. Podobne efekty mogą być spowodowane przez inne poliole, a także D-fruktozy i laktozy (cukier mleczny). doświadczenie praktyczne wskazuje, że ludzie lepiej tolerują ksylitol niż sorbitol D-mannitol. Podsumowując, artykuły naukowe i badania kliniczne wykazały, że wpływ ksylitolu na przewód pokarmowy występują na poziomach, które są znacznie wyższe niż potrzebne do realizacji zadań stomatologicznych, takich jak te używane przez pacjentów z cukrzycą.
Na podstawie ocen naukowych i zdrowia publicznego, ksylitol został zatwierdzony w praktycznie wszystkich krajach uprzemysłowionych jako srodey, które ma być stosowany w środkach do higieny jamy ustnej i innych produktach do wspierania zdrowia jamy ustnej. Typowe korzystne dentystycznie produkty ksylitolem to gumy do żucia, pastylki, drażetki i karmelki twarde. W rzeczywistości zakres produktów z ksylitolem dla konsumentów i innych zastosowań jest znacznie szerszy (tabela I). W związku z powyższym należy wspomnieć ostatnia rezolucje z Japonii dotyczącą ksylitolu. Japońskie Ministerstwo Zdrowia i Opieki Społecznej zakończyło w 1996 r. długoterminowe oceny naukowe ksylitolu i zatwierdziło wiosną 1997 r., ksylitol oficjalnie jako bezpieczny dodatek do żywności w Japonii. Ta pozytywna opinia organu zdrowia publicznego związana z ksylitolem zapewne przyspieszy rozwój poprawy zdrowia jamy ustnej przy pomocy produktów z ksylitolem w Japonii i krajach sąsiednich.
Potencjalne przyszłe wykorzystanie ksylitolu
Ze względu na właściwości molekularne ksylitolu, będzie miał on prawdopodobnie nowa biologiczna, medyczna i dietetyczna przyszłość. Jedną z obiecujących podejść jest możliwe wykorzystanie ksylitolu jako dietetycznego środka zapobiegania zakażeniu ucha środkowego u małych dzieci. Efekt ten jest oparty na zahamowanie wzrostu paciorkowców alfa-hemolizujących, w tym Streptococcus pneumoniae przez ksylitol. Jedną z konsekwencji tego zjawiska jest wykazanie zmniejszenie występowania ostrego zapalenia ucha środkowego u dzieci w przedszkolach żujących gumę z ksylitolem (7). Jest możliwym, że zjadliwe flory bakteryjne obecne w całym przewodzie pokarmowym człowieka, mogą być poddane korzystnemu wpływowi systematycznego stosowanie ksylitolu. Ksylitol, ze względu na swój charakter pentitolu, zmienia środowisko zewnętrzne wybranych organizmów chorobotwórczych i zewnętrzna strukturę samych organizmów. Takie zmiany mogą prowadzić do obniżenia zdolności do przylegania organizmów do powierzchni komórek nabłonka i innych powierzchni tkanki gospodarza, co zmniejsza ryzyko zakażenia. Oczywistym jest jednak, że powyższy wpływ na zapaleniem ucha środkowego musi być zweryfikowana przez niezależne badania przed dalszym wyciąganiem wniosków.
Ksylitol w porównaniu do innych substancji słodzących
Poniższe opracowanie zostanie ograniczone do wskazania różnic pomiędzy dentystycznymi i biologicznymi efektami niektórych powszechnie stosowanych środków słodzących. Dlatego też charakter alkoholu cukru ksylitolu musi być podkreślony. Dla lepszego zrozumienia wpływu dentystycznego ksylitolu należy przypomnieć, właściwości chemiczne ksylitolu, które opisano powyżej. Wszystkie diety z alkoholami cukrów maja kilka wspólnych właściwości, które czynią je biologicznie wyjątkowymi. Niektóre z nich są następujące: (A) brak redukcji grupy karbonylowej. To sprawia, że alkohole cukrowe są nieco mniej reaktywne chemicznie niż odpowiadające im aldozy i ketozy; niektóre alkohole cukrowe są zatem w mniejszym stopniu wspierać wzrost płytki nazębnej. (B) zdolność redukcji. Niezależnie od powyższej obojętności polioli w jamie ustnej człowieka, niektóre alkohole cukrow moga aktywnie uczestniczyć w reakcji metabolicznych, gdzie ich “ekstra” atomy wodoru mogą być złożone w inne metabolity, do innych postaci obniżonych produktów przemiany materii, które są mniej szkodliwe dla struktury zęba. (C ) tworzenia kompleksów. Jak wspomniano powyżej, alkohole cukrowe mogą tworzyć kompleksy z Ca i niektórymi innych kationami metali, co być może wpływa na metabolizm tych kationów w jamie ustnej. W związku z tym niektóre alkohole cukrów mogą przyczynić się do fizjologicznych reakcji demineralizacji w sole wapnia, które deponują na stronach z niedoborem wapnia. (D) efekt stabilizujący białka. Alkohole cukrowe mogą chronić białka w roztworach wodnych przeciwko denaturacji i innym uszkodzeniom. Możliwe jest zatem, że ksylitol, na przykład, chroni białka śliny.
W wyniku ewolucji, bakterie próchnicy u człowieka, rozwinęły skuteczne systemy enzymów, które wykorzystują energię chemiczną obecna w niektórych węglowodanach w diecie. Te węglowodany normalnie oparte są na sześciu szkieletach węgla (lub ich wielokrotności) i zwykle maja struktury aldozy lub ketozy. Odpowiednimi przykładami takich cukrów są D-glukozy, D-fruktozy (które posiadają sześc atomów węgla monosacharydy) i sacharozy (która jest disacharydem składającym się z D-fruktozy i D-glukozy). Skrobia składa się z długich łańcuchów cząsteczek D-glukozy, i dzieli się w jamie ustnej przez enzymy śliny i płytki aby uzyskać D-glukozy. Wszystkie diety oparte na cukrach prostych (powyższe trzy służą jedynie jako przykłady) mogą wytwarzać kwasy i mogą służyć jako materiał budowlany w tworzeniu przylegających blaszek polisacharydowy (glukany zostały wyżej wymienione jako przykład takich cząsteczek). Sacharozy, D-glukozy i D-fruktozy są zwykle w tym sensie skutecznie wykorzystywane przez bakterie próchnicy. Rezultatem tego wykorzystania może być tworzenie się silnej próchnicy płytki nazębnej. Ksylitol nie jest w stanie tworzyć takiej płytki, ponieważ cząsteczka zawiera zaledwie pięć atomów węgla. Z tego samego powodu, ksylitol nie wytwarza kwas mlekowego.
Żadne badania nie wykazały możliwości bakterii jamy ustnej użycia ksylitolu w produkcji kwasu i produkcji polisacharydów. Sorbitol, z drugiej strony, wykazano, że może stymulować wzrostu płytki nazębnej, adaptacja do sorbitolu występuje. Sorbitol sam w sobie nie powoduje produkcji dużych ilości kwasu mlekowego w ludzkiej płytce nazębnej, ale zdolność sorbitol do wspierania rozwoju próchnicy paciorkowców sprawia, że pośrednio sprzyja próchnicy. (Jednakże, sorbitol jest o wiele bezpieczniejszy z punktu widzenia kariologicznego niż cukier).
Jest irracjonalnym porównanie ksylitolu ze sztucznymi, intensywnymi substancjami słodzącymi (np. sacharyna, cyklaminianem, aspartamem, itp.), ponieważ substancje te używane są w zupełnie różnych stężeniach chemicznych w żywności. Oddziaływanie syntetyczne chemicznych substancji słodzących jest więc tak niskie, w większości produktów, że rzadko wywierają one szczególny wpływ na zdrowie jamy ustnej. Ksylitol, jest naturalnym węglowodanem diety, musi być wykorzystany na poziomie chemicznych odpowiadającym tym, które charakteryzują cukier stołowy. Przy takiej koncentracji prawdopodobnym jest naświetlenie konkretnego wpływu na drobnoustroje jamy ustnej i tkanek jamy ustnej.
Próchnica zębów
Jak powstaje próchnica?
Jak powstaje? Sama z siebie. Żaden z trzech czynników przedstawionych na rysunku poniżej nie powodują próchnicy. Jednakże, jeśli wszystkie trzy są obecne w tym samym czasie, bakterie próchnicy rozkładają fermentujące węglowodany do produkcji kwasów, które natychmiast atakują podatne szkliwo zębów.
Czynniki, które składają się na powstanie próchnicy
Węglowodany takie jak gotowana skrobia i glukoza mogą szybko fermentować, tworząc kwasy, które powodują rozwój próchnicy. Największym zagrożeniem jest sacharoza, łatwo fermentujący węglowodan, który tworzy lepkie makrocząsteczek, które powodują, że płytka nazębna przylega ściśle do zębów i uniemożliwia wypłukiwanie kwasów ze śliną. 
- Streptococcus mutans to bakterie, które w największym stopniu przyczyniają się do rozwoju próchnicy. Właściwości bakterii
- powodują, że płytka nażera przylega silnie do zębów
- wytwarzają duże ilości kwasu, który rozpuszcza szkliwo
- rozmnażają się w środowisku kwaśnym w jamie ustnej
Podatność osób na próchnicę zależy od kilku czynników, m.in. diety, typów jedzenia, odporność powierzchni zębów na płytkę nazębną i stopnia przepływu śliny.
Połączenie dobranej diety, przyzwyczajeń (szczotkowanie zębów, używanie nici dentystycznych) oraz czynników zewnętrznych takich jak regularne fluorowanie mogą znacznie wpływać na rozwój próchnicy. Częstotliwość i czas spożywania żywności zawierającej węglowodany, zwłaszcza zwyczaj jedzenia między posiłkami ze słodkich deserem mogą również znacznie przyczynić się do ryzyka powstania próchnicy. W celu ograniczenia wpływu sacharozy, szczególnie produktów wysokiego ryzyka takich jak słodycze oraz produkty słodkie. Ksylitol jest jednym z rozwiązań i jest do tej pory jedynym potwierdzonym klinicznie.
Zasada działania ksylitolu
Badania kliniczne przeprowadzone w populacji z dużym i małym stopniem próchnicy pokazują, że uzupełnianie normalnej diety poprzez regularne spożywanie ksylitolu (np. słodzona guma do żucia> 2 razy dziennie) jest zdecydowanie korzystne dla zębów.
Podczas spożywania węglowodanów i cukrów wytwarzany jest kwas w ustach a pH szybko spada poniżej 5.7, co powoduje demineralizację szkliwa zębów i możliwość powstania próchnicy. Jako, że ksylitol to pięciowęglowy alkohol polihydroksylowy, bakterie w jamie ustnej nie przechodzą procesu metabolizacji, a zatem nie jest wytwarzany kwas. Przy stosowaniu Ksylitolu równowaga pH w jamie ustnej jest szybko przywracana do poziomu powyżej pH 5.7, co powoduje minimalizację procesu erozji szkliwa i wspiera proces remineralizacji. Słodki smak pobudza ślinę, która pomaga wypłukać nadmiar cukru i zneutralizować wyprodukowane kwasy.
Kiedy ksylitol jest spożywany regularnie przez kilka miesięcy, bakterie Streptococcus mutans przemieszczają się z płytki nazębnej do śliny. Chociaż duża ich liczba nadal pozostanie w ślinie, to są one bezpieczniejsze i nie przylegają mocno do zębów. Oznacza to, że kwas nie atakuje powierzchni zębów.
Podsumowując, ksylitol jest zarówno środkiem zapobiegającym próchnicy, czyli nie przyczynia się do powstawania próchnicy i uniemożliwia lub zmniejsza częstość występowania nowych objawów próchnicy. Ksylitol rzeczywiście zmniejsza ilość kamienia i liczby bakterii Streptococcus mutans w płytce nazębnej. Wykazano, że żaden inny substytut cukru nie działa w ten sam sposób.
Matka & Dziecko I – Ochrona Uzębienia u dzieci – Przed rozwinięciem się choroby
Nowe przełomowe badanie w "Journal of Dental Research (marzec 2000) wykazało istotne zmniejszenie się kluczowego czynnika próchnicy u dzieci, jako bezpośredni skutek stosowania gumy do żucia przez matki. Badania przeprowadzono w Finlandii przez Dr Eva Söderling z University of Turk oraz dr Pauli Isokangas z Ylivieska Health Care Center. Badanie zostało wykonane w celu ustalenia czy regularne spożywanie xylotilu, słodzika bez cukru przez matki noworodków, może zapobiec przenoszeniu bakterii Streptococcus mutans (MS) od matki na dziecko (pierwsza drogą wprowadzania bakterii do jamy ustnej noworodka). Ksylitol już wcześniej wykazywał unikalne właściwości dentystyczne w licznych badaniach.
Matki wybierane do badania były w ciąży i przydzielono je na trzy grupy. Matki w grupie badanej otrzymywały gumę do żucia z ksylitolem na czas trwania badań (3–5 razy dziennie od 3 do 24 miesięcy) po urodzeniu dziecka). Matki w dwóch grupach kontrolnych otrzymywały fluor (F) lub chlorheksydynę (CHX) podawane w 6, 12 i 18 miesiącu po ciąży. Zachowane zostały normalna dieta i higiena jamy ustnej a badania stomatologiczne u dzieci były przeprowadzane co tok. Stan płytki nazębne u dzieci oceniano po osiągnięciu 2-go roku życia.
Wykazano, że gromadzenie się bakterii na płytce nazębnej u dzieci było 5 krotnie wyższe w grupie z fluorem i trzy razy wyższe w grupie z chlorheksydyną w porównaniu do grupy stosującej ksylitol.
Wyniki te wskazują, że regularne stosowanie ksylitolu w postaci gumy do żucia przez matki noworodków zmniejsza możliwość przeniesienia bakterii Streptococcus mutant z matki na dziecko. Znacznie zmniejszone bakterii Streptococcus mutans obserwowano u tych dzieci powinny przyczynić się do zmniejszenia ryzyka powstania próchnicy.
Mother & Child – nowa metoda zapobiegania próchnicy Childhood
Nowe badanie jest dowodem na 70% redukcję próchnicy zębów wśród dzieci, których matki żuły gumę z zawartością ksylitolu.
Ostatnie badanie kliniczne opublikowane w "Journal of Dental Research” wykazało innowacyjne metody zapobiegania próchnicy u dzieci, których matki spożywały ksylitom, nawet o 70%.
Celem badania było ustalenie, czy żucie gumy z ksylitolem przez matki może zmniejszyć możliwość przekazania bakterii Streptococcus mutans (MS) bakterii z matki na dziecko, a tym samym zmniejszyć ryzyko próchnicy w dzieci. Wcześniejsze opublikowane badania wykazały, że zapobieganie kolonizacji tych bakterii we wczesnym dzieciństwie może prowadzić do zmniejszenia ryzyka rozwoju próchnicy zębów i że matki są podstawowym źródłem zakażenia Streptococcus mutans. Bakterie te są przenoszone z matki na dziecko poprzez codzienne kontakty takie jak całowanie czy smakowanie jedzenia.
W badaniu mierzono występowanie próchnicy u dzieci w wieku pięciu lat: próchnica w grupie matek zażywających ksylitol zmniejszyła się o 71–74% w porównaniu do dwóch grup kontrolnych. W ten sposób spożywanie przez matki ksylitolu zapobiegło rozwojowi próchnicy u dzieci poprzez znaczne ograniczenie przenoszenia się bakterii Streptococcus mutans z matki na dziecko we wczesnym dzieciństwie.
“Wyniki tego badania sugerują, że zapobieganie kolonizacji bakterii może prowadzić do skuteczniejszego zapobiegania próchnicy w porównaniu do tradycyjnych środków zapobiegawczych, które koncentrują się na zwiększaniu odporności zębów,” powiedział Dr Eva Söderling, główny badacz w badaniu Matka-Dziecko.
Wyniki tego badania wskazują, że matki mogą znacznie poprawić zdrowie zębów u swoich dzieci przez żucie gumy zawierającej ksylitol z zachowaniem wszelkich normalnych środków higieny jamy ustnej. Ksylitol jest naturalnym słodzikiem produkowany z naturalnych źródeł takich jak drzewo brzozowe i ma tak samo słodki jak cukier a do tego ma unikalne właściwości lecznicze. Jest on powszechnie stosowany w bezcukrowych gumach do żucia, wyrobach cukierniczych oraz produktach do higieny jamy ustnej.
Produkt potwierdzony klinicznie
| Korzyści ksylitolu | Zasada działania | Potwierdzenie kliniczne |
| Powstrzymuje fermentację przez bakterie w jamie ustnej oraz obniża produkcję kwasów | Wstrzymanie fermentacji jest korzystne ze względu na strukturę chemiczną ksylitolu, który nie jest metabolizowany przez bakterie z jamy ustnej | Wpływ gumy do życia na bazie ksylitolu na współczynnik przepływu śliny i na płytkę nazębną |
| Zmniejsza ilość mikroorganizmów powodujących próchnicę | Ksylitol jest unikalny wśród polioli, ponieważ hamuje rozwój bakterii Streptococcus mutans, a tym samym zmniejsza wrażliwość zębów. Ponadto, dalsze stosowanie ksylitolu przyczyna się do zmniejszenia liczby bakterii w płytce nazębnej. Jednak, ksylitol nie jest środkiem bakteriobójczym, ale funkcjonuje jako modulator flory ustnej poprzez hamowanie rozwoju bakterii powodujących próchnicę. | Status biochemiczny w jamie ustnej i obniżenie ilości Streptococcus mutans u dzieci w okresie 24 – do 36-miesięcznego korzystania z ksylitolu w postaci gumy do żucia |
| Zmniejsza możliwość przeniesienia bakterii z matki na dziecko | Matki z wysokim poziomem Streptococcus mutans mogą przekazywać mikroorganizmy swoim dzieciom. Im wcześniej bakterie kolonizują się w zębów dzieci, tym większa ich ilość w jamie ustnej a tym samym, większe ryzyko rozwoju próchnicy. Regularne spożywanie ksylitolu przez matki było związane ze znacznym obniżeniem możliwości przenoszenia Streptococcus mutans, które ostatecznie doprowadziły do znacznego zmniejszenia częstości występowania próchnicy u dzieci w wieku pięciu lat. | Badania Matka-Dziecko I i II |
| Zmniejsza możliwość powstania kamienia | Ksylitol jest znacznie bardziej skuteczny niż inne zamienniki cukru w ograniczaniu wzrostu płytki nazębnej w jamie ustnej. Ksylitol zmniejsza także część nierozpuszczalnych polisacharyd i zwiększa udział rozpuszczalnych polisacharydów obecnych w płytce nazębnej i powoduje, że nie jest ona ściśle dociśnięta do zębów. Tak więc łatwiej jest usunąć kamień podczas szczotkowania zębów, a nawet podczas naturalnego działania śliny. | Zdolność ksylitolu do zredukowania procesu gromadzenia się kamienia. Ostatnie badania w Stomatologicznych Szkołach w Michigan oraz na uniwersytetach w stanie Indiana badały działanie Ksylitolu/ mieszanek sorbitolu w gumie do żucia i mięt. Wykazano, że ksylitom powoduje zredukowanie nagromadzenia się płytki nazębnej. |
| Zwiększa ilość produkowanej śliny | Podatność osób na próchnicę jest zwiększane, gdy przepływ śliny jest zmniejszony przez choroba, leczenie farmakologiczne lub starzenie się. Przyjemny słodki smak Ksylitolu stymuluje przepływ śliny, co z kolei zwiększa poziom pH w jamie ustnej i neutralizuje kwasy wytwarzane z innych fermentujących węglowodanów. Jest to nieodłączna właściwość polioli, Jednak połączenie słodkiego smaku oraz efektu chłodzenia jest szczególnie skuteczne w zwiększaniu przepływu śliny. | Jest to nieodłączna właściwość polioli. Jednak połączenie słodkiego smaku oraz efektu chłodzenia jest szczególnie skuteczne w zwiększaniu przepływu śliny. |
| Pobudza zębów | Korzystanie z ksylitol ma pozytywny wpływ na środowisko jamy ustnej, które zapobiega demineralizacji zdrowe zęby i zwiększa remineralization już zębów dotkniętych próchnicą. Jest to osiągnięte poprzez zwiększenie przepływu śliny, która zawiera składniki mineralne takie jak wapń i fosfor, i stabilizacji kompleksy wapnia i fosforanów w ślinie | Badanie Belize dotyczące guma do żucia |
| Zmniejsza możliwość tworzenia się nowej próchnicy, nawet po przestaniu spożywania ksylitolu | Ksylitol pomaga w walce z próchnicą poprzez hamowanie rozwoju bakterii powodujących próchnicę. To z kolei zmniejsza możliwość powstania nowej próchnicy. | Badanie Ylivieska i kontynuacja, Badanie Belize dotyczące guma do żucia |
| Uzupełnia fluorek zawarty w produktach do higieny jamy ustnej | Fluor hamuje demineralizację powierzchni zębów i ma wpływ na szybkość i zakres remineralizacji. Połączenie ksylitolu i fluoru w środkach do higieny jamy ustnej zapewnia doskonałą profilaktykę jamy ustnej przed utworzeniem się kamienia oraz rozwojem bakterii. | Wzmocniona Skuteczność w hamowaniu rozwoju próchnicy 0.243% Fluorku Sodu/10% Ksylitolu/Silica Dentifice: 3-year Clinical Results |
Przegląd zastosowań medycznych
Sprawozdanie ekspertów
W czasie badania korzyści dentystycznych ksylitolu, istnieje także kilka innych korzyści medycznych o szczególnym znaczeniu.
Zapobieganie ostremu zapaleniu ucha środkowego
Liczne badania pokazały, że ksylitol zmniejsza częstość występowania ubytków w zębach i liczby bakterii Streptococcus mutans w płytce nazębnej. Ksylitol hamuje również rozwój pneumokoków. Badania potwierdziły, że ksylitol jest skuteczny w zapobieganiu ostrego zapalenia ucha środkowego. Podawany w postaci syropu lub gumy do żucia, a tym samym nie trzeba stosować antybiotyków.
Ksylitol odpowiedni dla cukrzyków
Kontrola stężenia glukozy we krwi, lipidów i wagi to dziś trzy główne cele w leczeniu cukrzycy. Ksylitol to pięciowęglowy alkohol polihydroksylowy. Występuje w wielu owocach i warzywach i jest nawet produkowane przez organizm ludzki jako półprodukt w procesie metabolizmu glukozy. Ksylitol jest metabolizowany niezależnie od insuliny i jest wolno wchłaniany. Dlatego też, podczas spożywania ksylitolu, ograniczony zostaje wzrost glukozy we krwi i wydzielanie insuliny związane z spożyciu glukozy. Taki efekt powoduje, że ksylitol jest idealną alternatywą węglowodanów dla środków spożywczych przygotowanych dla diabetyków. Ksylitol ma też o 40% mniej kalorii niż cukier.
Stosowanie produktów z dodatkiem ksylitolu
Bezpieczeństwa ksylitol udowodniono w długoterminowych badaniach klinicznych i zostało potwierdzone przez wszystkie najważniejsze instytucje na całym świecie. Niemniej jednak, podobnie jak inne poliole, w dużych ilościach może mieć efekt przeczyszczający. Dawki zależą od indywidualnej wrażliwości i masy ciała każdego człowieka. Organizm u większości osób dorosłych toleruj co najmniej 40g dziennie.